جبل النور
وعده دیدار با شهدای گمنام
95/2/16
جبل النور
مراسم به نیمه راه نکشیده فرمانده هیئت قاصدکا شفا گرفت و پرکشید و ...
یادی از پایه گذار هیئت قاصدک ها
آقا فرمودند : ادامه دادن راه شهیدان کمتر از شهادت نیست .
عزیز ما از بچگی پای ثابت تشییع شهدا بود و می گفت که ما پای تابوت شهدا بزرگ شدیم
18 ساله بود که جنگ تمام شد ، کم کم یاد شهدا داشت کمرنگ می شد که عزیز ما به این نتیجه رسید با سرکشی به خانواده محترم شهدا ، یاد جهاد و خون و ایثار رو زنده کنه
این طوری شد که هیئت الشهدای بچه های قاصدکها رو در سال 81 براه انداخت
قاصدک هایی که از باد هراسی ندارند و پایشان در بند زمین محکم نیست و هر لحظه آماده اند برای کنده شدن از زمین و پرواز به سوی آسمان
9 سال هر پنج شنبه عصر میهمان خانه شهیدی شد ، تا اینکه دوباره باب شهادت باز شد ونوبت بال و پر گرفتن سربازهای
زینب رسید . و اینبار شد پای ثابت تشییع شهدا و ملاقات خانواده شهدای مدافع حرم
از فعالیتهای این عزیز بزرگوار:
همکاری با سپاه و سازمان تبلیغات ،
بسیج دانشگاه و حوزه
روایت گری جبهه ها و خدمت رسانی در مناطق
خدمت رسانی به کاروانهای پیاده و تبلیغ در کاروانهای پیاده
راه اندازی اردو های جهادی
برگزاری حلقه های معرفت با محوریت احکام ، مهدویت ،
آشنایی با وبلاگ و کار در فضای سایبری با تاسیس وبلاگهای فرهنگی
بر پایی مراسم مذهبی اعیاد و جشن ها و بر پایی عزا داری به مناسبت ایام شهادت بالاخص ماه محرم، اربعین و شهادت حضرت زهرا
تلاش بر برپایی امر به معروف و نهی از منکر
از هچ قشری غافل نبود با بعهده گرفتن سرویس مدارس ابتدائی و راهنمایی و دبیرستان سعی در جذب و آشنا نمودن آنها با سیره شهدا را داشت که در این امر موفق نیز بود .
کارهای بر زمین افتاده را بر می داشت
سفر های سیاحتی زیارتی به مشهد شهدا و راهیان نور هم چنین سفرهای کربلا و سوریه براه می انداخت ، برای کسانی که توانایی پرداخت هزینه های سفر را نداشتند بانی خیر می شد
تا آخرین لحظات طالب علم بود و درس می خواند
عاشق ولایت بود از دیگران می خواست اگر می خواهند مدافع ولایت باشند از هیچ علمی و عملی در این راه فرو گذار نکنند و همیشه برای سلامتی و طول عمر آقا دعا می کرد
......
عزیز ما دلی شیر داشت در عین رأفت
عزیز ما فرمانده قاصدک ها بود
بالاخره پس از دو سال صبر جمیل بر بیماریش مثل یک قاصدک، آرام و بی توقع بال بر آسمان گشودیادش همیشه در جانمان باقی است
خدایا با شهدا همراهش کن
انشاء الله کنار شهدا خوش باشه و رحمت واسعه خدا شامل حالش
دلم برای دیدن لبخندش لک زده دوست و مربی منم بود زیاد باهم نبودیم اما همون زمان کم هم کافی بود که دلبسته اش شم همیشه لبخند به لب داشت بسیار صبور بود و مهربون و البته با صلابت و دوست داشتنی درد دین آرامش نمی ذاشت همیشه در تکاپو بود پای درد دل همه بچه ها می نشست مشکل بچه ها مشکل خودش بود تا راه حلی نمی یافت آروم نمی گرفت برای خانواده و فامیل هم یه کوه محکم بود خلاصه بگم آمنه یه بسیجی واقعی بود خدا به خانواده و دوستانش صبر بده. ای کاش لااقل تو خواب ببینمش...