شهید جواد نوایی

موعد دیدار با خانواده شهید

96/10/14

مشهد میدان امام حسین

جواد نوایی

تاریخ تولد:1347   تاریخ شهادت: 1366

محل شهادت: ماهوت عراق

سخنران: خانم
مداح: برادر بامشکی

جواد به روایت مادر :
۴پسر و۳دختر دارم جوادپسرکوچکم بود .
جواد خیلی عاشق جبهه بود . دائم در مسجد وپایگاه بسیج بود حتی فرصت نمیکرد یک لحظه باخیال راحت کنارمابنشیند وغذا بخورد ...
دائم به من اصرار میکرد پدرش را راضی کنم برای رفتن جوادرضایت بدهد اماپدربه هیچ طریق راضی نمیشد...
جواد همه روشهارو امتحان کرد حتی بزرگترای فامیل رافرستاد پدرش را راضی کنند نمیشد پاره تنش را بفرستد!
عید رفته بودیم شاهرود موقع برگشت هرکارکردیم جواد نیامد! پدرش هرچه گفت بیابریم جواد میگفت نه من میخوام برم جبهه... !
پدر هم جواد را به باد کتک گرفت وحسابی کتکش زد...
جواد بخاطر جبهه رفتن ، آنروز حسابی کتک خورد امابازهم دست بردار نبود !

پدرش میگفت: بزارم بری جبهه که تو هم مث بقیه شهید بشی؟؟!
جواد گفت: فقط یکبار بزارین برم ببینم جبهه چطوریه دیگه نمیرم !!
پدر بالاخره رضایت داد به این شرط برود که فقط ببیند و زود برگردد !

رفتن جواد همانا ونیامدن همانا..‌ !!
تااینکه به شهادت رسید ودرگلزار شهدای خواجه ربیع آرام گرفت...
بخاطر سفارشهای دیگران گریه وبی تابی نکردم تااینکه دچار قولنج و دل دردهای شدید شدم که خوب شدنی نبود !
تااینکه جواد آمد بخوابم . همراه با دوستانش بود . آمدند داخل خانه به دوستانش گفت بببینید اون عکس منه رو دیوار زدن ! بعداومد پیش من گفت چیشده؟ گفتم بعدتو دچار قولنج شدم ! دست کشید روی شکمم وگفت خوب شدی . صبح بلند شدم هیچ اثری از درد در وجودم نبود ...

غذای جواد همیشه نان وپنیر بود دلیلش هم این بود که اصلا فرصت نمیکرد بنشیند و درست غذا بخورد! به شوخی میگفتم تو همه پنیر هارو تموم کردی!! یه شب بایه پلاستیک پُر پنیر اومد وگفت همه پنیرهاتو من خوردم بیا اینم پنیر و گذاشت تو یخچال . تایکسال ما هرچه از آن پنیر خوردیم تمام نمیشد !!